Kičica
| Klasifikacija | ||||||||||||||||||||
|
Kičica (crveni kantarion, grozničavče) je naziv roda skrivenosemenica iz familije lincura (Gentianaceae), kao i najpoznatije i najraširenije vrste ovog roda na teritoriji Srbije - Centaurium erythraea (Centaurium umbellatum)
Lekovitost i opis biljke
Jednogodišnja ili dvogodišnja zeljasta biljka sa ružičastim cvetovima sakupljenim na vrhu stabljike u štitaste cvasti (u ranijem stručnom nazivu biljke figuriše opis - lat. umbellatus = štitast). Iz prirode se sakupljaju, a zatim koriste upravo ti vršni delovi u vreme cvetanja.
Kičica je biljka širokog lekovitog spektra delovanja (lat. centum = stotina; aureum = zlatnik). Najpoznatije njeno dejstvo je kao amaro aromatik (gorka droga) da stimuliše apetit, lučenje želudačnih i crevnih sokova. Sličnog je, mada slabijeg dejstva kao lincura. Zajedno sa pelenom koristi se za sniženje nivoa šećera u krvi kod starijih osoba, zatim kod malokrvnosti, žutice, krvarenja pri jakim upalama ispiranjem. Pored čaja, ova biljka se može koristiti i u vidu tinkture i lekovitog vina.
Literatura
- Gostuški,R: Lečenje lekovitim biljem, Narodna knjiga, Beograd, 1979.
- Grlić, Lj: Enciklopedija samoniklog jestivog bilja, August Cesarec, Zagreb, 1986.
- Djuk, A, Dž: Zelena apoteka, Politika, Beograd, 2005.
- Jančić, R: Lekovite biljke sa ključem za određivanje, Naučna knjiga, Beograd, 1990.
- Jančić, R: Botanika farmaceutika, Službeni list SCG, Beograd, 2004.
- Jančić, R: Sto naših najpoznatijih lekovitih biljaka, Naučna knjiga, Beograd, 1988.
- Kojić, M, Stamenković, V, Jovanović, D: Lekovite biljke jugoistične Srbije, ZUNS, Beograd 1998.
- Marin, P, Tatić, B: Etimološki rečnik, NNK Internacional, Beograd, 2004.
- Mindel, E: Vitaminska biblija, FaMilet, 1997.
- Mišić Lj, Lakušić R: Livadske biljke, ZUNS Sarajevo, ZUNS Beograd , IP Svjetlost, 1990
- Stamenković, V: Naše neškodljive lekovite biljke, Trend, Leskovac
- Tucakov, J: Lečenje biljem, Rad, Beograd, 1984.
