Plastidi sa pigmentima
Tokom diferenciranja meristemskih ćelija proplastidi se mogu nepovratno ili povratno diferencirati i u neku od formi plastida koji poseduju pigmente.
U ovu kategoriju spadaju:
1. karotenoplasti, plastidi koji nemaju ulogu u fotosintezi,
2. plastidi koji učestvuju u procesima fotosinteze:
Kod biljaka se nalaze karotenoplasti i hloroplasti, dok se kod algi nalaze svi tipovi pigmentisanih plastida, sa izuzetkom karotenoplasta.
Karotenoplasti
Karotenoplasti predstavljaju fotosintetski neaktivne plastide koji odlikuju ćelije latica , plodova, pa i korenja. Oni sadrže razne pigmente iz grupe karotenoida i imaju širok spektar žute, preko narandžaste do crvene boje. Svi ovi pigmenti predstavljaju derivate izopenten, a najpoznatiji su: likopen, alfa-karotin, beta-karotin, krocetin i violaksantin. Enzimi koji učestvuju u transformaciji izopentena prisutni su u karotenoplastu i on je samostalan u njihovoj sintezi. Žuta i narandžasta boja mnogih cvetova i crvena boja mnogih plodova bar jednim delom dolazi od karotenoplasta.
Hloroplasti
Ovi plastidi spadaju u grupu fotosintetski aktivnih pigmentisanih plastida. Nalaze se kod svih fotoautotrofnih biljaka i kod predstavnika sledeća četiri razdela algi: Chlorarachniophyta, Euglenophyta, Chlorophyta i Charophyta. To su zeleni plastidi koji se kod biljaka sreću u nadzemnim organima dajući im zelenu boju, dok se kod algi najčešće nalaze u perifernim delovima ćelija dajući tako celom talusu alge karakterističnu zelenu boju. Pored zelenih, postoje i neobojene biljke, ali i one mogu imati hloroplaste koji su maskirani drugim pigmentima nezelene boje ili bojenim supstancama ćelijskog soka. Najčešće se hloroplasti nalaze u tkivima koja su neposredno izložena svetlosti. Prvi je fon Mol 1837. godine zapazio ove organele.
