Razlika između izmena na stranici „Postanak prvobitnih organizama”
(→Prve ćelije i veliko drvo života) |
(→Postanak eukariotske ćelije) |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
| + | Biološkoj evoluciji prethodila je [[abiogena evolucija]]. | ||
| + | |||
===Prve ćelije i ''veliko drvo života''=== | ===Prve ćelije i ''veliko drvo života''=== | ||
| Red 8: | Red 10: | ||
''Veliko drvo života'', svi danas postojeći ćelijski organizmi, deli se na tri osnovne grane: eubakterije (bakterije), arhebakterije (arhee) i eukariote, pri čemu prve dve grane pripadaju prokariotima. | ''Veliko drvo života'', svi danas postojeći ćelijski organizmi, deli se na tri osnovne grane: eubakterije (bakterije), arhebakterije (arhee) i eukariote, pri čemu prve dve grane pripadaju prokariotima. | ||
| − | === Postanak eukariotske ćelije === | + | ===Postanak eukariotske ćelije=== |
Osnovne osobine eukariotskih ćelija su prisustvo jedra i organela u kojima se proizvodi energija – mitohondrija i hloroplasta. Eukarioti su postali od prokariota. Među više od 20 različitih hipoteza o postanku eukariotske ćelije, najveći broj istraživača prihvata hipotezu endosimbioze. | Osnovne osobine eukariotskih ćelija su prisustvo jedra i organela u kojima se proizvodi energija – mitohondrija i hloroplasta. Eukarioti su postali od prokariota. Među više od 20 različitih hipoteza o postanku eukariotske ćelije, najveći broj istraživača prihvata hipotezu endosimbioze. | ||
| Red 17: | Red 19: | ||
Prema toj teoriji određene sićušne slobodnoživeće prokariote, kao preci mitohondrija, ušle su u neku krupnu ćeliju domaćina i tu ostale kao njeni simbionti. Simbiont je unutrar ćelije domaćina u sigurnijoj i stabilnijoj sredini, a ćeliju domaćina snabdeva energijom. Obostrana korist! | Prema toj teoriji određene sićušne slobodnoživeće prokariote, kao preci mitohondrija, ušle su u neku krupnu ćeliju domaćina i tu ostale kao njeni simbionti. Simbiont je unutrar ćelije domaćina u sigurnijoj i stabilnijoj sredini, a ćeliju domaćina snabdeva energijom. Obostrana korist! | ||
| − | Hloroplasti su nastali oko 500 miliona godina kasnije nego mitohondrije i to putem endosimbioze cijanobakterija sa eukariotskom ćelijom koja je već posedovala mitohondrije. | + | [[Hloroplasti]] su nastali oko 500 miliona godina kasnije nego [[mitohondrije]] i to putem endosimbioze cijanobakterija sa eukariotskom ćelijom koja je već posedovala mitohondrije. |
| + | |||
| + | Evolucija ćelija je trajala od 3-4 milijarde godina, dok su se ostali oblici života, kao i najsavršeniji, razvili u periodu od <nowiki>''</nowiki>samo<nowiki>''</nowiki> 600 miliona godina. Izgleda da se evolucija života dugo odvijala u ćeliji, usavršavajući njenu građu i funkcije, da bi posle toga došlo do stvaranja različitih organizama za relativno kratko vreme. | ||
<br /> | <br /> | ||
Izmena na datum 21. avgust 2019. u 19:06
Biološkoj evoluciji prethodila je abiogena evolucija.
Prve ćelije i veliko drvo života
Svi organizmi koji danas žive na Zemlji imaju zajedničko poreklo. Dokaz za to je niz zajedničkih osobina svojstvenim svim živim bićima: isti biohemijski procesi zavisni od DNK, RNK i proteina kao i zajednički genetički kod.
Najstariji poznati fosili prokariota nađeni su u stenama zapadne Australije čija se starost procenjuje na oko 3,5 milijardi godina. Te prve prokariotske ćelije slične su današnjim cijanobakterijama i bile su anaerobi. Prisustvo eukariotskih ćelija, datira se na vreme od preko 1,5 milijardi godina. Dakle, na osnovu geoloških podataka može se zaključiti da se evolucija života na Zemlji odigravala u organizmima koji su imali prokariotsku ćelijsku građu. Koren “drveta života“ treba tražiti među prokariotima.
Veliko drvo života, svi danas postojeći ćelijski organizmi, deli se na tri osnovne grane: eubakterije (bakterije), arhebakterije (arhee) i eukariote, pri čemu prve dve grane pripadaju prokariotima.
Postanak eukariotske ćelije
Osnovne osobine eukariotskih ćelija su prisustvo jedra i organela u kojima se proizvodi energija – mitohondrija i hloroplasta. Eukarioti su postali od prokariota. Među više od 20 različitih hipoteza o postanku eukariotske ćelije, najveći broj istraživača prihvata hipotezu endosimbioze.
 |
Više podataka |
Prema toj teoriji određene sićušne slobodnoživeće prokariote, kao preci mitohondrija, ušle su u neku krupnu ćeliju domaćina i tu ostale kao njeni simbionti. Simbiont je unutrar ćelije domaćina u sigurnijoj i stabilnijoj sredini, a ćeliju domaćina snabdeva energijom. Obostrana korist!
Hloroplasti su nastali oko 500 miliona godina kasnije nego mitohondrije i to putem endosimbioze cijanobakterija sa eukariotskom ćelijom koja je već posedovala mitohondrije.
Evolucija ćelija je trajala od 3-4 milijarde godina, dok su se ostali oblici života, kao i najsavršeniji, razvili u periodu od ''samo'' 600 miliona godina. Izgleda da se evolucija života dugo odvijala u ćeliji, usavršavajući njenu građu i funkcije, da bi posle toga došlo do stvaranja različitih organizama za relativno kratko vreme.
