Razlika između izmena na stranici „Telomere”
| Red 1: | Red 1: | ||
| − | '''Telomere''' su kratki ponovljeni nizovi nukleotida na kraju hromozoma eukariota koji štite [[hromozom]] od razgradnje egzonukleazama. Prvi ih je opisao [[Herman Miler]] (Hermann Muller ) i dao im naziv prema grčom ''telo'' što znači kraj, i ''meros'' što znači deo, na osnovu njihovog položaja na hromozomima. Ponovljeni nizovi [[nukleotid]]a se razlikuju kod različitih bioloških vrsta. Tako na hromozomima čoveka se nalaze nizovi CCCTAA. Gubitak telomera, naziva se terminalna [[delecija]], dovodi do formiranja '''ring-hromozoma'''. | + | '''Telomere''' su kratki ponovljeni nizovi nukleotida na kraju hromozoma eukariota koji štite [[hromozom]] od razgradnje egzonukleazama. Prvi ih je opisao [[Herman Miler]] (Hermann Muller ) i dao im naziv prema grčom ''telo'' što znači kraj, i ''meros'' što znači deo, na osnovu njihovog položaja na hromozomima. Ponovljeni nizovi [[nukleotid]]a vezuju se za specifične proteine u jedinstvenu strukturu na krajevima hromozoma. Ponovljeni nizovi nukleotida razlikuju se kod različitih bioloških vrsta. Tako na hromozomima čoveka se nalaze nizovi CCCTAA. Gubitak telomera, naziva se terminalna [[delecija]], dovodi do formiranja '''ring-hromozoma'''. |
Prilikom svake [[ćelijska deoba|deobe]] skraćuju se za određene broj nukleotida tako da prema nekim podacima dužina telomera na rođenju kod čoveka iznosi 10.000 parova baza, a u poznoj starosti samo 500 baznih parova. Starenjem dolazi do njihovog skraćivanja pa izgleda kao da telomere broje deobe, zato se za njih kaže da su biološki sat. | Prilikom svake [[ćelijska deoba|deobe]] skraćuju se za određene broj nukleotida tako da prema nekim podacima dužina telomera na rođenju kod čoveka iznosi 10.000 parova baza, a u poznoj starosti samo 500 baznih parova. Starenjem dolazi do njihovog skraćivanja pa izgleda kao da telomere broje deobe, zato se za njih kaže da su biološki sat. | ||
Izmena na datum 9. decembar 2012. u 19:11
Telomere su kratki ponovljeni nizovi nukleotida na kraju hromozoma eukariota koji štite hromozom od razgradnje egzonukleazama. Prvi ih je opisao Herman Miler (Hermann Muller ) i dao im naziv prema grčom telo što znači kraj, i meros što znači deo, na osnovu njihovog položaja na hromozomima. Ponovljeni nizovi nukleotida vezuju se za specifične proteine u jedinstvenu strukturu na krajevima hromozoma. Ponovljeni nizovi nukleotida razlikuju se kod različitih bioloških vrsta. Tako na hromozomima čoveka se nalaze nizovi CCCTAA. Gubitak telomera, naziva se terminalna delecija, dovodi do formiranja ring-hromozoma.
Prilikom svake deobe skraćuju se za određene broj nukleotida tako da prema nekim podacima dužina telomera na rođenju kod čoveka iznosi 10.000 parova baza, a u poznoj starosti samo 500 baznih parova. Starenjem dolazi do njihovog skraćivanja pa izgleda kao da telomere broje deobe, zato se za njih kaže da su biološki sat.
Ponovljeni nizovi nukleotida
| tip | vrsta | ponovljeni nizovi (od 5' ка 3' kraju) |
|---|---|---|
| kičmenjaci | čovek, miš, afrička žaba | TTAGGG |
| gljive | Neurospora crassa | TTAGGG |
| Protozoe | Trypanosoma, Crithidia | TTAGGG |
| Trepljari | Tetrahymena, Glaucoma | TTGGGG |
| Zelene alge | Chlamydomonas | TTTTAGGG |
| Insekti | Bombyx mori | TTAGG |
| Valjkasti crvi | Ascaris lumbricoides | TTAGGC |
| Kvasci | Schizosaccharomyces pombe | TTAC(A)(C)G(1-8) |
Literatura
- Tucić, N, Matić, Gordana: O genima i ljudima, Centar za primenjenu psihologiju, Beograd, 2002.
- Marinković, D, Tucić, N, Kekić, V: Genetika, Naučna knjiga, Beograd
- Tatić, S, Kostić, G, Tatić, B: Humani genom, ZUNS, Beograd, 2002.
- Matić, Gordana: osnovi molekularne biologije, Zavet, Beograd, 1997.
- Ridli, M: Genom - autobiografija vrste u 23 poglavlja, Plato, Beograd, 2001.
- Prentis S: Biotehnologija, Školska knjiga, Zagreb, 1991.
- Dumanović, J, marinković, D, Denić, M: Genetički rečnik, Beograd, 1985.
- Kosanović, M, Diklić, V: Odabrana poglavlja iz humane genetike, Beograd, 1986.
- Lazarević, M: ogledi iz medicinske genetike, beograd, 1986.
- Švob, T. i sradnici: Osnovi opće i humane genetike, Školska knjiga, Zagreb, 1990.
